Decoherentie

Zonder verval is er geen transformatie. En zonder transformatie geen groei.

Jarenlang probeerde ik meer te doen dan fysiek mogelijk was. Kiezen is immers verliezen. Maar hoe harder ik me verzette tegen verandering, hoe meer ik vast kwam te zitten. Keuzes maken in het leven - hoe moeilijk ook - is nu eenmaal onvermijdelijk.

In computertermen is de wereld eenvoudig. Iets is òf een “1”, òf een “0”. Andere mogelijkheden zijn er niet. In de kwantumfysica kan iets echter tegelijk een “1” èn een “0” zijn. Zodra er interactie met de omgeving is, verdwijnt deze zogenaamde “superpositie van kwantumtoestanden”; een proces dat bekend staat als “decoherentie”.

Jarenlang voelde het alsof ik in een staat van superpositie verkeerde. De decoherentie die onlangs plaatsvond, voelt als een grote opluchting.